Silny, irracjonalny lęk przed burzą (i towarzyszącymi jej piorunami, grzmotami, wichurą) nazywa się brontofobią i należy do grupy fobii specyficznych. Osoby cierpiące na brontofobię cechuje silny lęk antycypacyjny, tj. związany z oczekiwaniem na pojawienie się burzy. Osoby te mają skłonność do ciągłego monitorowania prognoz pogody i komunikatów meteorologicznych, a gdy pojawia się ryzyko wystąpienia burzy mogą za wszelką cenę unikać wychodzenia z domu i nakłaniać do tego najbliższych. Czynią różne kroki w celu zabezpieczenia się przed burzą. Pilnują, by okna były pozamykane, często sprawdzają stan piorunochronu, przygotowują sobie kryjówki. Na wystąpienie burzy reagują przerażeniem, któremu mogą towarzyszyć kołatanie serca, ucisk w klatce piersiowej, trudności z oddychaniem, intensywne pocenie się, dreszcze i inne reakcje fizjologiczne związane z silnym strachem, a w zachowaniu płacz, krzyki, zastygnięcie w przerażeniu. Osoby postronne odbierają reakcję osoby dotkniętej fobią jako wyolbrzymioną, nieadekwatną do rzeczywistego zagrożenia. Sezon burz to dla osób z brontofobią okres nieustannego napięcia, długie tygodnie życia w ciągłym poczuciu zagrożenia. Co gorsza, lęk towarzyszy im również poza sezonem, a uruchamiają go szczególnie okoliczności kojarzone z wystąpieniem burzy, takie jak zachmurzenie, wiatr, opady deszczu, zmienność pogody.
Fobie specyficzne oznaczają silny lęk/strach przed obiektami lub sytuacjami, które w rzeczywistości są neutralne lub mogą być do pewnego stopnia zagrażające. Istota fobii polega na tym, że reakcja emocjonalna na dany obiekt/sytuację jest nieadekwatna, wyolbrzymiona i zwykle występuje silne dążenie do unikania (kontaktu z danym obiektem, znalezienia się w danej sytuacji). Osoba dotknięta fobią odczuwa znaczący dystres, a doświadczenie silnego lęku zaburza jej funkcjonowanie społeczne, zawodowe, itp.
Osoby dotknięte fobią specyficzną mają świadomość nieracjonalności swoich reakcji, czują się zawstydzone, a poczucie śmieszności problemu często sprawia, że nie szukają dla siebie pomocy.
Tymczasem dysponujemy obecnie dobrze opisanymi, skutecznymi metodami terapii tego typu zaburzeń. Jeśli więc czujesz, że lęk utrudnia Ci życie, nie czekaj aż przejdzie (bo może przejdzie, a może nie) i nie poddawaj mu się. Przyjdź na konsultację do psychoterapeuty.